Panama 1914, 1964, 1989, 2014

Vandaag was weer een verhuisdag. Pedro had allerlei lekkers voor mijn ontbijt gemaakt en de taxi om 9.15 uur besteld.
Na een dikke knuffel liet ik hem achter.

Ik op weg met Fernando, mijn taxichauffeur. Binnen 45 minuten wist ik alles over hem en zijn familie. Hij heeft 2 oudere kinderen. Zijn zoon is ingenieur en werkt in David, zijn dochter is net klaar met haar opleiding van tandarts. Eerst moet ze 2 jaar voor de regering werken voordat ze iets voor zichzelf mag beginnen. Het is een vorm van iets terug doen voor de gemeenschap na je opleiding.
Fernando wist me verder te vertellen dat de mensen uit Boquete niet weten hoe ze het woord stress moeten schrijven. Daar heeft nog nooit niemand last van gehad. Boquete is een van de 6 plekken in de wereld waar veel mensen ouder worden dan 100 jaar.
Dus ....

Voor het eerst tijdens mijn reis verliep mijn dag niet zoals gepland. Het vliegtuig had 45 minuten vertraging. We vertrokken om 12.00 uur.
Binnen 40 minuten was ik weer in de hoofdstad. Er zijn dagen waarop ik langer over doe naar mijn werk van Tilburg naar Eindhoven

Terug in Panama stad heb ik maar een GoPro camera gekocht. We are back in business !
Wat een genot om in een mall rond te lopen een paar dagen voor Kerst op een zaterdag. Heel de stad was inkopen aan het doen en ik liep daar met een trolley, een rugzak, een fototas en een schoenendoos vol met lekkers uit Boquete.
Soms vroeg ik me af, wat als ik als koerier gebruikt wordt om iets illegaals te vervoeren ? Lekker die onnozele toerist.
Ik ben in ieder geval niet opgepakt.

Vanavond voor het eerst de stad ingedoken in de avond. Het bruist in Panama. Op de Cause Way paradeert iedereen rond, op de Cinta Costera zijn er veel mensen aan het joggen, skaten, fietsen, sporten en gewoon rondhangen. Gelukkig waaide een lekker briesje. Maar wat een verschil met de bergen en eilanden in temperatuur en in drukte.

Komend jaar wordt het een belangrijk jaar voor Panama.
Het kanaal bestaat 100 jaar en het land maakt zich klaar voor vele festiviteiten.
Het is ook 50 jaar geleden dat een opstand plaatsvond in de canalzone. Studenten wilden de Panamese vlag ophangen in de kanaalzone naast de Amerikaanse. Ze werden tegengehouden door het Amerikaanse leger. Toen een van de soldaten de Panamese vlag kapot scheurde brak de hel los. Vele studenten probeerden over een hek te klimmen om de vlag op te hangen, 26 werden doodgeschoten. Sindsdien is 10 januari een nationale feestdag (dag van de martelaren).
Gisteren was het 24 jaar geleden dat het Amerikaanse leger (alweer ?), Panama binnendrong om hun eigen vazal, generaal Noriega, op te komen halen. Met 30.000 man viel het leger Panama binnen. Een groot gedeelte van de stad werd plat gebombardeerd. Velen burgers werden gedood. Tot op de dag van vandaag eisen de nabestaanden excuses van de VS, tevergeefs. Gisteren waren oude reportages te zien op televisie.
Ik was in 1989 net afgestudeerd en wilde toen terug naar Panama gaan. Vanwege het chaos leek het me toen toch niet het goede moment.

Wat dat betreft heb ik mijn reis net iets te vroeg ondernomen. Volgend jaar gebeurt er van alles en nog wat in Panama.