Zelfreflectie
Blijf op de hoogte en volg Guillermo
21 December 2013 | Panama, Boquete
Vandaag was mijn laatste actieve dag in Boquete, maar eerst een mix van knallen en relaxen.
Ik ben bijna heel de ochtend bezig geweest om mijn mail te herstellen, sinds eergisteren kan ik geen mail meer ontvangen (kan heel de vakantie niets versturen).
Heb van alles geprobeerd maar nog steeds niet gelukt.
Om 12.00 uur stond mijn taxi klaar om me naar het dorp te brengen. Eerst de $35 betalen voor de hotsprings en de mini canyons. Toen op pad gegaan om een landkaart van Panama te kopen, maar die zijn hier niet te vinden.
Om 13.00 uur ik op pad met 2 Amerikanen en 2 Canadezen.
De 2 Amerikanen waren jongeren die "gevlucht" zijn, de anderen waren een stel.
Vandaag viel me op dat vele backpackers vluchten voor het een of ander. Deze 2 wilden niet gaan studeren, hadden ruzie met hun ouders, wilden niet in hun dorp blijven wonen, anderen hebben geen werk, relatie is kapot, enz.
Na een kort gesprek voel ik me niet op mijn gemak bij ze.
Ik ben niet op de vlucht, maar juist op zoek naar ......
Ik heb de afgelopen 2 weken (tijd vliegt voorbij) in de gaten gekregen dat het niet gaat om je eindbestemming, maar om de reis die je maakt.
Ik weet nog steeds niet wat met me gaat gebeuren, maar ik vindt mijn reis zo verrijkend. Ik kom soms mezelf tegen, maar ik kom gelukkig altijd wel uit.
Na 35 minuten rijden moesten we nog eens 15 minuten wandelen alvorens bij de hotsprings te komen. Het waren 3 bronnen vlak bij een rivier. Ze waren echt heet, maar gelukkig was de rivier heerlijk koel. De zon scheen volop, dus genieten.
De Panamezen hebben geleerd om uit alles geld te halen, de toeristen betalen toch wel.
De rivier leek een beetje op de rivier van mijn camping in Frankrijk.
Ik heb lekker in een bron gelegen en alleen naar het geluid van het water geluisterd.
Alles van de afgelopen 2 weken en soms van de afgelopen 6 maanden kwam voorbij.
Panama heeft me aangegrepen. Ik herken zoveel van wat ik zie in mezelf. Hoe men denkt, wat ze doen, wat ze belangrijk vinden.
Zoveel herinneringen komen langzaamaan terug.
Tot nu toe geniet ik het meest van mijn gesprekken met de Panamezen. Vanmorgen met Pedro gesproken. Hij is de beheerder van mijn cabañas. Omdat ik de enige gast van de cabañas ben is er geen receptioniste meer. Vanmorgen heeft hij voor mij eiren gebakken, een taxi gebeld. We hebben gesproken over zijn leven, het land sport (Nederland is 2 jaar geleden hier wereldkampioen honkbal geworden en dat geeft me veel, credits hier), hij wist veel over de eredivisie. In de middag heb ik gesproken met Raul (chauffeur). Ook hij zoals vele Panamezen (waaronder ik) heeft hij meerdere broeders of zusters van verschillende moeders of vader.
Deze gesprekken leren me om mijn land en mezelf beter te begrijpen.
Ik wist het al, maar ik besef nu des te meer hoe rijk ik ben. Ik heb een wereld vrouw en 2 schatten van kinderen in Tilburg, we zijn allemaal gezond genoeg, ik heb vrienden en collega's die om me geven en sinds 6 maanden heb ik familie aan deze kant van de wereld. Ik kan bijna alles doen wat ik wil.
En niet te vergeten mijn 13e maand is binnen.
Toen we weer de bus ingingen vertelde Raul dat we niet naar de mini canyon konden. Vandaag kregen kinderen uit een naburig dorp een feest aangeboden door de regering. Ik zei tegen Raul dat ik me soms als een kind voelt, maar het kon niet. Ik natuurlijk geld teruggevraagd want ik had voor 2 activiteiten betaald.
Echt een Nederlander
Bij terugkomst heb ik allerlei prularia gekocht. Ik lijk wel een kind, ik koop bijna alles wat met Panama te maken heeft.
Ik kwam bij een Kuna indiaan. Hij had armbandjes en kettingen te koop. Ik vond niets leuk, behalve de ketting die hij om zijn nek had hangen. We aan de praat geraakt, hij wilde het niet verkopen. Het was van een bijzonder soort hout gemaakt en had beschermde krachten, er zaten 8 geesten in zijn amulet.
Ik mijn verhaal verteld, en hij ging om. Hij wilde zijn amulet aan mij verkopen.
Nu kan niets meer fout gaan !
Pedro heeft mijn taxi geregeld voor morgen. Om 9.15 uur vertrekken naar David en om 1200 uur aankomst in Panama.
Fred proficiat met de 3e prijsvraag. Prijs wordt gezocht
Ik ben bijna heel de ochtend bezig geweest om mijn mail te herstellen, sinds eergisteren kan ik geen mail meer ontvangen (kan heel de vakantie niets versturen).
Heb van alles geprobeerd maar nog steeds niet gelukt.
Om 12.00 uur stond mijn taxi klaar om me naar het dorp te brengen. Eerst de $35 betalen voor de hotsprings en de mini canyons. Toen op pad gegaan om een landkaart van Panama te kopen, maar die zijn hier niet te vinden.
Om 13.00 uur ik op pad met 2 Amerikanen en 2 Canadezen.
De 2 Amerikanen waren jongeren die "gevlucht" zijn, de anderen waren een stel.
Vandaag viel me op dat vele backpackers vluchten voor het een of ander. Deze 2 wilden niet gaan studeren, hadden ruzie met hun ouders, wilden niet in hun dorp blijven wonen, anderen hebben geen werk, relatie is kapot, enz.
Na een kort gesprek voel ik me niet op mijn gemak bij ze.
Ik ben niet op de vlucht, maar juist op zoek naar ......
Ik heb de afgelopen 2 weken (tijd vliegt voorbij) in de gaten gekregen dat het niet gaat om je eindbestemming, maar om de reis die je maakt.
Ik weet nog steeds niet wat met me gaat gebeuren, maar ik vindt mijn reis zo verrijkend. Ik kom soms mezelf tegen, maar ik kom gelukkig altijd wel uit.
Na 35 minuten rijden moesten we nog eens 15 minuten wandelen alvorens bij de hotsprings te komen. Het waren 3 bronnen vlak bij een rivier. Ze waren echt heet, maar gelukkig was de rivier heerlijk koel. De zon scheen volop, dus genieten.
De Panamezen hebben geleerd om uit alles geld te halen, de toeristen betalen toch wel.
De rivier leek een beetje op de rivier van mijn camping in Frankrijk.
Ik heb lekker in een bron gelegen en alleen naar het geluid van het water geluisterd.
Alles van de afgelopen 2 weken en soms van de afgelopen 6 maanden kwam voorbij.
Panama heeft me aangegrepen. Ik herken zoveel van wat ik zie in mezelf. Hoe men denkt, wat ze doen, wat ze belangrijk vinden.
Zoveel herinneringen komen langzaamaan terug.
Tot nu toe geniet ik het meest van mijn gesprekken met de Panamezen. Vanmorgen met Pedro gesproken. Hij is de beheerder van mijn cabañas. Omdat ik de enige gast van de cabañas ben is er geen receptioniste meer. Vanmorgen heeft hij voor mij eiren gebakken, een taxi gebeld. We hebben gesproken over zijn leven, het land sport (Nederland is 2 jaar geleden hier wereldkampioen honkbal geworden en dat geeft me veel, credits hier), hij wist veel over de eredivisie. In de middag heb ik gesproken met Raul (chauffeur). Ook hij zoals vele Panamezen (waaronder ik) heeft hij meerdere broeders of zusters van verschillende moeders of vader.
Deze gesprekken leren me om mijn land en mezelf beter te begrijpen.
Ik wist het al, maar ik besef nu des te meer hoe rijk ik ben. Ik heb een wereld vrouw en 2 schatten van kinderen in Tilburg, we zijn allemaal gezond genoeg, ik heb vrienden en collega's die om me geven en sinds 6 maanden heb ik familie aan deze kant van de wereld. Ik kan bijna alles doen wat ik wil.
En niet te vergeten mijn 13e maand is binnen.
Toen we weer de bus ingingen vertelde Raul dat we niet naar de mini canyon konden. Vandaag kregen kinderen uit een naburig dorp een feest aangeboden door de regering. Ik zei tegen Raul dat ik me soms als een kind voelt, maar het kon niet. Ik natuurlijk geld teruggevraagd want ik had voor 2 activiteiten betaald.
Echt een Nederlander
Bij terugkomst heb ik allerlei prularia gekocht. Ik lijk wel een kind, ik koop bijna alles wat met Panama te maken heeft.
Ik kwam bij een Kuna indiaan. Hij had armbandjes en kettingen te koop. Ik vond niets leuk, behalve de ketting die hij om zijn nek had hangen. We aan de praat geraakt, hij wilde het niet verkopen. Het was van een bijzonder soort hout gemaakt en had beschermde krachten, er zaten 8 geesten in zijn amulet.
Ik mijn verhaal verteld, en hij ging om. Hij wilde zijn amulet aan mij verkopen.
Nu kan niets meer fout gaan !
Pedro heeft mijn taxi geregeld voor morgen. Om 9.15 uur vertrekken naar David en om 1200 uur aankomst in Panama.
Fred proficiat met de 3e prijsvraag. Prijs wordt gezocht
-
21 December 2013 - 06:36
Annemarie:
Goedemorgen Bo, fijn wakker worden 's ochtends met die mooie verhalen. Geldt die prijs van Laura voor de hele familie... -
21 December 2013 - 08:11
Thomas:
Hoi bogi,
Geven die krachten in het amulet ook je go pro terug misschien. :-) Nu weer terug naar de stad om je familie weer te zien. Geniet van ze.
X thomas -
21 December 2013 - 08:25
Xandra:
Goede reis! En veel plezier bij je familie!
Xxxxxx
Xandra -
21 December 2013 - 16:54
Monique Lemaire:
Hey die Bo!
Ik haak zojuist in, heb net vakantie en dan dit heerlijke Kerstverhaal!! Ik ga eens op mijn gemak een stukje van jouw reis meebeleven. Wat een avontuur! En wat nu aan je voorbij lijkt te gaan komt later, als je weer thuis bent, allemaal terug. Ik wens je heel veel mooie ervaringen en puzzelstukjes toe!
xxx Monique -
21 December 2013 - 18:07
Hedwig:
Zaterdag in Nederland en allerlei relaxdingen gedaan. Het is voor ons ook vakantie! Zalig!
En dan is het fijn om weer eens op mijn gemak je verhalen te lezen. Ook zalig!
Wat lig jij daar heerlijk te chillen in de hotsprings zeg. Hier waait het vandaag behoorlijk, daardoor voelt het koud aan. Maar goed, het is droog, dik boven nul, dus het wordt geen witte Kerst. Is helemaal niet erg, als het maar gezellig is en je tijd hebt om heerlijk niets te hoeven.
Ik begrijp uit je verhaal dat je vandaag (of morgen?) weer naar je familie gaat. Ga je ook Kerst met hen vieren? Ben benieuwd hoe dat gaat, maar dat lees ik vanzelf.
Fijn dat je ons allen zo mee laat genieten.
groeten, Hedwig -
21 December 2013 - 20:24
Karien:
Ha Bo,
Al een paar dagen jouw berichtjes niet gelezen....maar nu heb ik ook VAKANTIE ...joehoe.
Wat maak je toch allemaal mooie dingen mee, behalve dat je bestolen bent. Erg fijn om te lezen en meeste leven.
Veel plezier nog bij je familie .
Kus Krien en Sjoukje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
