Kerstavond ver van huis
Blijf op de hoogte en volg Guillermo
25 December 2013 | Panama, Panama-stad
Terwijl ik dit schrijf, zullen velen van jullie aan het eten, drinken zijn, cadeaus aan het uitpakken,n de kerk zitten of gewoon met je geliefden gezellig samen zitten.
Ik ben aan het overpeinzen wat Kerst voor mij betekent.
Vandaag kreeg ik te horen dat het met Laura weer minder gaat. De laatste dagen ging het goed, ik heb ze gisteren zien eten en ze genoot ervan. Maar vannacht heeft ze heftige krampen gehad. Jacqueline moest naar de arts bellen om een afspraak te maken voor na de vakantie. Toen ze vertelde dat Laura veel last had, moest ze meteen komen. Er werd bloed geprikt en een echo gemaakt. De bloedwaarden waren nog steeds beterende, maar op de echo was de verdikking van de darm goed te zien. Het had dunner moeten zijn. Nu heeft Laura prednizol voorgeschreven gekregen en over 10 dagen wordt ze weer onderzocht. Mocht de medicijn niet helpen dan zal Laura naar Utrecht (kinderziekenhuis) moeten, waar ze verder geholpen gaat worden met de mogelijkheid dat ze geopereerd moet worden.
Wat een k.. nieuws.
Je bent zo ver weg en je voelt je zo machteloos.
Vooral voor Laura is het vervelend, ze was zo blij dat ze die 6 weken goed door was gekomen en zo haar best had gedaan.
Gelukkig is haar prijs oneindig geldig.
Ook Jacqueline was toe aan wat rust. Ze moet nu alleen bikkelen. Daniel ziet zijn zus lijden en doet zo zijn best om de meiden te helpen.
Soms denk ik dat ik/we mijn/ons portie ellende wel gehad heb(ben) en telkens blijkt nog iets in het vat te zitten.
Jarenlang heb ik me afgevraagd hoe mijn moeder zich 40 jaar geleden moet hebben gevoeld. Een zoon van 13 jaar aan de andere kant van de wereld. Misschien machteloos.
Ik denk dat ik nu een idee van heb.
Na te hebben overgegeven voelde Laura zich wat beter, was wel moe, maar een stuk opgelucht.
We zullen zien.
Veertig jaar geleden heb ik voor het last Kerst in Panama gevierd. Van mijn moeder heb ik de laatste keer gehoord dat mijn vader rond de negen of tien maanden in het ziekenhuis heeft gelegen, voordat we naar Nederland gingen. Ik wist niet meer dat het zo lang was geweest.
Mij laatste Kerst heb ik gevierd met de familie van een jeugdvriend.
Kerst in Panama was altijd een gelukkige tijd voor me. Mijn vader verwende me altijd. Goed verwennen, dat is voor mij alles krijgen wat ik nodig had of heel erg wenste. Hij heeft me geleerd om nooit dingen voor de heb te vragen.
Op de ene of andere manier vallen mijn appelen niet ver van mij vandaan. Daniel en Laura weten niet wat ze willen, ze hebben alles al. Ik blijf aandringen (sportartikelen, sieraden, iphones) want hier is alles iets goedkoper, maar ze weten niets.
Soms zou ik willen dat ik de tijd sneller voorbij kon laten gaan.
Na de dood van mijn vader heb ik altijd een hekel gehad aan Kerst. Het was een familiefeest en ik had er geen. Vele vrienden hebben me opgevangen, maar het was nooit hetzelfde.
Totdat ik vader werd. Soms denk ik dat ik mijn verloren Kerstdagen wil inhalen met mijn gezin en ik moet zeggen dat het me aardig lukt !
Daarom is het voor mij het zo bijzonder dat mijn gezin het mij gunt om naar Panama te gaan, maar andere kant ook zo verdrietig.
Zoals alles in het leven heeft ook dit verhaal twee kanten.
Vanmorgen heb ik cadeautjes gekocht voor de kleinkinderen van mijn broer. Ik heb ook vervoer geregeld om de cadeaus weg te brengen.
Het is nu 19.00 uur hier. Volgens velen worden in Panama rond 22.00 uur de gasten verwacht. Men gaat gezellig kletsen, wat drinken en hapjes eten. Rond 00.00 wordt er vuurwerk afgeschoten, de kleine kinderen worden gewekt en gaan uitpakken. Rond 00.30 uur wordt er gegeten, veel gegeten.later komen of de buren langs of men gaat langs de buren. Rond 04.00 uur gaat. Men naar huis. De volgende dag rond de middag gaat men verder.
Ik wens iedereen fijne feestdagen in Nederland
Ik ben aan het overpeinzen wat Kerst voor mij betekent.
Vandaag kreeg ik te horen dat het met Laura weer minder gaat. De laatste dagen ging het goed, ik heb ze gisteren zien eten en ze genoot ervan. Maar vannacht heeft ze heftige krampen gehad. Jacqueline moest naar de arts bellen om een afspraak te maken voor na de vakantie. Toen ze vertelde dat Laura veel last had, moest ze meteen komen. Er werd bloed geprikt en een echo gemaakt. De bloedwaarden waren nog steeds beterende, maar op de echo was de verdikking van de darm goed te zien. Het had dunner moeten zijn. Nu heeft Laura prednizol voorgeschreven gekregen en over 10 dagen wordt ze weer onderzocht. Mocht de medicijn niet helpen dan zal Laura naar Utrecht (kinderziekenhuis) moeten, waar ze verder geholpen gaat worden met de mogelijkheid dat ze geopereerd moet worden.
Wat een k.. nieuws.
Je bent zo ver weg en je voelt je zo machteloos.
Vooral voor Laura is het vervelend, ze was zo blij dat ze die 6 weken goed door was gekomen en zo haar best had gedaan.
Gelukkig is haar prijs oneindig geldig.
Ook Jacqueline was toe aan wat rust. Ze moet nu alleen bikkelen. Daniel ziet zijn zus lijden en doet zo zijn best om de meiden te helpen.
Soms denk ik dat ik/we mijn/ons portie ellende wel gehad heb(ben) en telkens blijkt nog iets in het vat te zitten.
Jarenlang heb ik me afgevraagd hoe mijn moeder zich 40 jaar geleden moet hebben gevoeld. Een zoon van 13 jaar aan de andere kant van de wereld. Misschien machteloos.
Ik denk dat ik nu een idee van heb.
Na te hebben overgegeven voelde Laura zich wat beter, was wel moe, maar een stuk opgelucht.
We zullen zien.
Veertig jaar geleden heb ik voor het last Kerst in Panama gevierd. Van mijn moeder heb ik de laatste keer gehoord dat mijn vader rond de negen of tien maanden in het ziekenhuis heeft gelegen, voordat we naar Nederland gingen. Ik wist niet meer dat het zo lang was geweest.
Mij laatste Kerst heb ik gevierd met de familie van een jeugdvriend.
Kerst in Panama was altijd een gelukkige tijd voor me. Mijn vader verwende me altijd. Goed verwennen, dat is voor mij alles krijgen wat ik nodig had of heel erg wenste. Hij heeft me geleerd om nooit dingen voor de heb te vragen.
Op de ene of andere manier vallen mijn appelen niet ver van mij vandaan. Daniel en Laura weten niet wat ze willen, ze hebben alles al. Ik blijf aandringen (sportartikelen, sieraden, iphones) want hier is alles iets goedkoper, maar ze weten niets.
Soms zou ik willen dat ik de tijd sneller voorbij kon laten gaan.
Na de dood van mijn vader heb ik altijd een hekel gehad aan Kerst. Het was een familiefeest en ik had er geen. Vele vrienden hebben me opgevangen, maar het was nooit hetzelfde.
Totdat ik vader werd. Soms denk ik dat ik mijn verloren Kerstdagen wil inhalen met mijn gezin en ik moet zeggen dat het me aardig lukt !
Daarom is het voor mij het zo bijzonder dat mijn gezin het mij gunt om naar Panama te gaan, maar andere kant ook zo verdrietig.
Zoals alles in het leven heeft ook dit verhaal twee kanten.
Vanmorgen heb ik cadeautjes gekocht voor de kleinkinderen van mijn broer. Ik heb ook vervoer geregeld om de cadeaus weg te brengen.
Het is nu 19.00 uur hier. Volgens velen worden in Panama rond 22.00 uur de gasten verwacht. Men gaat gezellig kletsen, wat drinken en hapjes eten. Rond 00.00 wordt er vuurwerk afgeschoten, de kleine kinderen worden gewekt en gaan uitpakken. Rond 00.30 uur wordt er gegeten, veel gegeten.later komen of de buren langs of men gaat langs de buren. Rond 04.00 uur gaat. Men naar huis. De volgende dag rond de middag gaat men verder.
Ik wens iedereen fijne feestdagen in Nederland
-
25 December 2013 - 06:06
Thomas:
Hoi bogi,
En Jacqueline, Laura en Daniël, ik ga ervan uit dat jullie dit ook lezen. Wat klote dat het minder gaat. Geniet allemaal van de mensen die je wel om je heen hebt met de kerst en haal de mensen die je er graag bij hebt in gedachten er bij. Is niet hetzelfde, maar gedachten pakt niemand je af ! Weet zeker dat deze hele ervaring jullie nog sterker en hechter maakt !
Feliz navidad voor jullie allemaal.
Groet Thomas -
25 December 2013 - 09:51
Jorik:
Vrolijk kerstfeest vriend,
Probeer er zoveel mogelijk van te genieten. Zeker weer een dubbel gevoel. Thuis gaat het met Laura nu weer wat minder en jij probeert daar optimaal te genieten. Ik zou willen dat ik iets voor jou, Laura en de rest van de familie iets kan doen.
Nog een paar dagen en dan kun je weer van je gezin genieten.
Geniet van de mooie dingen!
Liefs ons. X -
25 December 2013 - 09:59
Milene:
Een dikke knuffel van ons allemaal.
veel liefs,
Milene -
25 December 2013 - 21:01
Ieke Mattie En Gerrit:
Hey Bo,
Wat een vervelend nieuws! We hopen dat je, ondanks de afstand en de vervelende situatie hier, toch nog kunt genieten van de tijd die je hebt met je moeder en de anderen. We wensen jou, je familie daar en natuurlijk Sjak, Daniël en Laura een fijne Kerst toe.
Lieve groet,
Ieke, Mattie en Gerrit. -
26 December 2013 - 00:18
Hedwig:
Hoi. Wat verschrikkelijk nu, zo ver van huis. Het is inderdaad zo dubbel. Je wilt zo graag nog bij je moeder blijven, maar tegelijkertijd is er je kind waar je nu ook hard nodig bent. Gelukkig is er Jacqueline, die goed voor haar zorgt. En gelukkig ben je over een paar dagen weer thuis. Probeer het een beetje van je af te zetten als het je lukt.
Ik ben de komende dagen uit de ether. Morgen naar mijn schoonmoeder in Groningen en dan een paar dagen naar Hamburg met het gezin. Heb ik veel zin in. Op Oudjaarsdag ben ik er weer, maar dan ben jij toch ook weer in Nederland of nog niet helemaal?
groeten, Hedwig
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
