Isla Grande

Zaterdag 23 juli
Vandaag gaan we naar Isla Grande, vlak bij Colon. We zouden rond 7.00 uur vertrekken, ik heb dit expliciet gevraagd aan Oscar om misverstanden te voorkomen. Om zeker te zijn dat we niette laat Ouden zijn, hadden we de wekker gezet om 6.00 uur, met een uitloop van een 15 minuten. Om 06.45 zat familie Boogers beneden bepakt en klaar om te vertrekken. In Panama gaat dat anders, voordat iedereen echt klaar was, was het inmiddels 8.30 uur. Mijn kinderen waren redelijk geïrriteerd. Ik vertelde ze dat het in deze landen net anders aan toe gaat.
Rond 8.45 uur kwamen Lourdes en haar familie aan, iets later kwam ook Jaime en Sara (beide Colombianen die al jaren in Panama wonen) aan. Jaime had een shirt van Pablo Escobar aan en Daniel vond hem nu al leuk.
De vader van Jaime heeft een paar huisjes op het eiland waar we naar toe zouden gaan.
Het was ongeveer 2 uur rijden naar het eiland, maar onderweg moest eerst boodschappen gedaan worden. Panamezen nemen 2 dingen mee als ze op pad gaan in het weekeinde: muziek en veel eten. Ergens halverwege stopten we om inkopen te doen. We bleven daar meer dan 1 uur. Er zou niet gekookt worden, om zo de vrouwen ook een vrij weekeinde te gunnen.
Onderweg moest gestopt worden in Portobello. Oud stadje met een vesting om de piraten toendertijd tegen te houden, maar ook bij de kerk van het dorp. Daar werd een heilige geëerd die veel wonderen verricht had. Ik en mijn familie moest daar een wens doen.
Na 1.45 uur rijden, kwamen we aan. We werden opgewacht door een lange kano met motor die ons over zou varen.
Op het eiland had elke familie een eigen huisje. Binnen no time was iedereen gesetteld en lagen de meesten aan het strand. Oscar had zijn muziekbox meegenomen en heel het eiland kon meegenieten van zijn muziek. Op de een of ander manier irriteer ik me hier altijd aan, maar nu niet.
Jaime bleek een feestneus van het allerhoogste niveau te zijn, hij kon om alles een grap maken.
Mensen gingen in het water zitten of aan de kant zitten. Panamezen hebben niet zo veel met de zon, ze zijn bang om huidkanker te krijgen.
Binnen 30 minuten moesten Daniel en ik domino spelen tegen 2 Panamezen. Er werd een tafel en vier stoelen in het water neergezet en het spel werd ons uitgelgd. Gelukkig werden we gecoacht. Het allerbelangrijkste is om te tellen. Van elke cijfer zijn er 7 stenen in het spel. Eerste potje werden we ingemaakt, maar potje 2 en 3 wonnen we, of ze lieten ons winnen. Hoe dan ook we konden niet meer stuk.
Na verloop van tijd kregen we kip en hamburgers van de bbq. Voor Jaime kon er niet genoeg gedronken worden.
Na het eten kwam een banaan langs en Laura, Daniel, Jaime en ik gingen mee. Jaime had maar een doel en dat was alles saboteren. Hij deed alles om iedereen om te gooien. Ik moet wel zeggen dat Jaime een beetje aan de zware kant is. De kinderen hadden in ieder geval veel plezier.
Na het douchen, gingen we uit eten. Jaime wist een leuk tentje. We moesten behoorlijk ver lopen, maar het eten was allesbehalve de moeite waard. Gelukkig maakte het gezelschap veel goed.
Rond 22.00 uur gingen doodop we slapen.
Vroeg in de ochtend, 05.00 uur, gingen de hemelsluizen open. Ik heb nog nooit zoveel water ineens naar beneden horen komen.
Het werd een korte nacht voor ons.