Campesinos

Vandaag heb ik besloten om een time out in te lassen in mijn reis. Ik merkte dat ik te veel de toerist aan het uithangen was en mezelf voorbij liep. Terwijl ik hier naartoe was gekomen om rust te vinden.

Na mijn "ontbijt" (verse jus en een cake) in mijn hotel ben ik het dorp ingegaan. Daar heb ik een cafeetje opgezocht en goed plek opgezocht. Onder het genot van een heerlijk mix van verse fruit (papaya, ananas, banaan en mango) met wat melk en super salsa muziek heb ik naar mensen zitten kijken.

Hier in Bocas zie je enkele patronen: veel joden bezitten de hostels, de chinezen de supermarkten, de creolen werken in het toerisme (rondvaarten) en de reggaemensen hangen wat rond.
Dat zijn de inwoners.
Zoals ik eerder al schreef zie je hier van alles: veel israeli's (vandaag gehoord dat Europa te duur voor ze is), veel dudes (surf en skate), oude pensionados uit de VS, heel veel backpackers overal vandaan en een aantal in het verleden nog levende hippies.
Vandaag zag ik een Amerikaan met een kunstonderbeen die rondreed met een vette Russische motor. Even met staan te kletsen, bijzondere man.

Toen het begon te regenen en niemand meer rondliep ben ik naar mijn hotel gegaan om te facetimen met het thuisfront. Daniel had met Sarto beter gedaan dan in de eerste helft van de competitie (toen verloren met 4 - 1 en nu 0 - 0), Laura was hard aan het leren voor komende week en Jacqueline moest bijkomen van het verhuizen van Pa en Ma.
Toch geweldig dat je tegenwoordig zo contact kunt houden met het thuisfront.
Toen ik hoorde dat PSV ook nog eens gewonnen had ben ik het dorp ingelopen om "Campesinos, campesinos" te roepen.
Oké, oké een zwaluw maakt nog geen zomer, maar het kan een begin zijn ?

Ik wil heel graag naar San Blas gaan, maar omdat ik weinig van te voren vast heb gelegd, wordt het nu wel heel moeilijk om iets te boeken. Ik heb heel de internet afgestruind, veel mensen gebeld, maar niets kunnen vinden.
Zowel hier als in de VS is het nu vakantie en dat merk ik goed. Vele hotels zijn volgeboekt. Dus na Bocas gaat het niet lukken, misschien na Kerst. Ga mijn 2 engels (Jeniffer en Isabella) in het hotel om hulp vragen.

Liggend in een hangmat heb ik mijn volgende hotel opgezocht. Ik ga naar Boquete. Lekker actief wezen, een beetje actie in de taxi.
Daarna moest ik vervoer regelen van hier naar Boquete: eerst met de boot naar het vasteland en dan een prachtige reis van 3 uur door de bergen naar mijn hotel. Voelde me even gevleid toen de juf achter de balie mij "corazon" en "hermoso" noemde.
Helaas deed ze dat ook bij alle andere klanten.

'S avonds ging ik lekker uiteten. Tijdens mijn wandelingen had ik een klein Chinees restaurant gezien waar het altijd druk was.
Als die in Nederland zou staan, zou ik nooit naar binnen gaan. Het zag er niet uit, maar het eten was heerlijk.
En ze konden ook nog eens de grappen van Gordon nog waarderen ook.

Op weg daar naar toe werd ik aangesproken door een reggaeman. Waar ik vandaan kwam en of ik alleen was.
Ik kon van alles voor mij regelen: lekkere spul om te ontspannen en gezelschap. Ik zei dat ik alles had wat ik wou en dat ik te lang in Nederland woont om voor iets te betalen wat je ook gratis kunt krijgen. Dat snapte ie niet.

Morgen maar kijken wat de dag met zich meebrengt