Volar como un aguila
Blijf op de hoogte en volg Guillermo
19 December 2013 | Panama, Boquete
Mijn eerste nacht in Boquete was heerlijk, tot nu toe nog niet zo lekker geslapen als vannacht. Het is hier koud, ik moest voor het eerst onder de dekens slapen.
' s ochtends was het bewolkt, maar in weeronline stond dat vandaag de zon zou schijnen. Dus ik dacht dat het beste was om nog even te wachten alvorens actief te gaan doen.
Ik verblijf in een bed & breakfast. Zoals alles in het leven heeft dit voor- en nadelen.
Nadeel is dat ik geen internet heb in mijn cabaña. Tot nu toe was ik gewend om in de ochtenden mijn mails te lezen, te facetimen met het thuisfront en in de avonden mijn verhalen te schrijven in bed. Nu moest ik dat doen in de gezamenlijke woon- en eetruimte.
Voordeel is dat je veel meer contact hebt met je medebewoners. Hier logeert een groep van een stuk of 10 mensen van overal vandaan die een georganiseerde reis doen. Ze zijn vertrokken in Mexico en eindigen straks in Panama stad.
Vanochtend lang zitten kletsen met de gids uit Honduras. Hij vertelde me dat er ook veel Hollanders met hem op pad gingen en vroeg zich af of dit werk niets voor mij zou zijn. Wie weet, nadeel is wel dat je ongeveer 2 a 3 maanden van huis bent. Misschien als de kids het huis uit zijn.
Het weer werd er niet beter op (nooit meer geloven in weeronline), dus ben ik maar naar opties gaan kijken. Raften zag ik niet zitten in de regen (je droogt niet lekker op), paardrijden ook niet en wandelen nee.
Hier vlakbij hebben ze een fantastische sauna met heerlijke massages en niet duur, maar wel in een zwembroek rondlopen. Jammer, was mijn kans om de Panamese vrouw goed te bekijken ! Misschien vrijdag.
Maria van de balie heeft van alles en nog wat voor mij uitgezocht of gebeld. Ik kon gaan canoping om 8.30 (te laat) of om 10.30 uur. Om 13.00 uur alleen als er meerdere klanten zouden zijn.
Voor morgen heeft ze voor mij een wandeling van 4,5 uur geregeld richting vulkaan Baru, hoogste berg in Panama (3245 meters). Taxi heeft ze ook al vastgelegd.
Ga op zoek naar Quetzal, nationale vogel van Panama. Om 8.00 uur starten, dus vroeg opstaan.
Rond 11.00 uur was het weer niet beter geworden, maar ik had geen zin om stil te zitten, dus ik naar het dorp. Ik ging kijken of het mogelijk was om toch te gaan canoping. Bij het kantoor kreeg ik te horen dat er nog een iemand was die ook wilde, maar dat was te weinig.
Ik raakte gezellig aan de praat met de juffrouw van het kantoor en ineens zei ze dat als ik 30 minuten later terug kon komen ze misschien iets kon regelen.
Zo gezegd zo gedaan. Ik ging terug en ineens was het mogelijk om de tour te doen, helemaal alleen. Alles kan in Panama !
Ik kon mee met een soort van terreinwagen. Achter in de bak zat ik met 8 anderen, later bleken ze werknemers te zijn van het hotel naast het canoping. Onderweg raakte ik aan de praat met een wat oudere mevrouw die heel de tijd gezellig aan het kletsen was. Naast me zat een andere vrouw die 2 jaar in Utrecht had gewoond. Uit hun gesprekken maakte ik op dat van de week een personeelsfeest was geweest en dat de kletsmevrouw het heel gezellig had gehad met een andere medewerker.
Onderweg moesten we de berg op, we gingen naar 1850 meter hoogte. Soms reden we in een hoek 45 graden de berg omhoog.
Boven aangekomen stonden 6 man sterk op mij te wachten, niet blij dat ze voor 1 man door moesten werken, in de regen.
Alles werd netjes uitgelegd en ik werd in mijn tuig gehesen.
Na een tijdje en zeker na mijn Panamaverhaal werden die gasten zeer vriendelijk. Ze bleven maar over alles en nog wat vragen stellen en bij elke stop vertelden ze over de omgeving en alles wat te zien was.
Boquete staat bekend om zijn koffie. Hier groeit een van de beste koffie van de wereld (Kotowa koffie). Schijnbaar ligt dat aan de hoogte van de plantages, vruchtbare grond, natuurlijke wijze van telen (geen chemische middelenof andere hulpmiddelen), het weer en de manier van verwerken. Jammer dat ik niet van koffie houd.
Ik heb ongeveer 2 uur boven de grond gehangen, de langste route was ongeveer 1 kilometer lang, het hoogste boom was 90 meter, ik heb een snelheid van 70 kilometer per uur bereikt. Telkens gingen we met zijn 7en op weg. Soms gingen een paar vooruit om mij te kunnen opvangen aan het einde van een route of om foto's te maken. Bij elke halte (11 in totaal) werd me precies uitgelegd wat ik kon verwachten en wat ik moest doen (afremmen of juist niet).
Aan het einde kreeg ik een diploma (kan ik misschien opvoeren als bijscholing voor school en zo de kosten declareren ?) voor mijn prestatie. Een van de gidsen liet me de foto's en video's zien en ik kon een dvd kopen.
Tijdens het wachten op mijn vervoer ontmoette ik 2 Duitsers die hier aan het hiken waren. Ze genoten nu van een (en snel daarna van een 2e) fles wijn voor de openhaard. Het verliezen van mijn GoPro is niet zo erg als het verliezen van al je bagage, zoals een van die gasten was overkomen.
Onderweg naar het dorp hoorde ik dat het kasteeltje naast mijn bed & breakfast van een Nederlander is. Morgen kijken of ik kennis kan maken.
Tot nu toe waren er 2 vragen in mijn verhalen. De eerste is gewonnen door Thomas ( 2 kaartjes voor 4 daagse festival in Panama met o.a. Afrojack en Hardwell. Zelf vlieg- en verblijfkosten betalen).
De tweede vraag is gewonnen door Laura. Prijs is een restaurant naar keus voor het hele gezin.
Vandaag de 3e vraag: welk liedje zit verborgen in mijn verhaal van vandaag ? Graag titel en artiest.
' s ochtends was het bewolkt, maar in weeronline stond dat vandaag de zon zou schijnen. Dus ik dacht dat het beste was om nog even te wachten alvorens actief te gaan doen.
Ik verblijf in een bed & breakfast. Zoals alles in het leven heeft dit voor- en nadelen.
Nadeel is dat ik geen internet heb in mijn cabaña. Tot nu toe was ik gewend om in de ochtenden mijn mails te lezen, te facetimen met het thuisfront en in de avonden mijn verhalen te schrijven in bed. Nu moest ik dat doen in de gezamenlijke woon- en eetruimte.
Voordeel is dat je veel meer contact hebt met je medebewoners. Hier logeert een groep van een stuk of 10 mensen van overal vandaan die een georganiseerde reis doen. Ze zijn vertrokken in Mexico en eindigen straks in Panama stad.
Vanochtend lang zitten kletsen met de gids uit Honduras. Hij vertelde me dat er ook veel Hollanders met hem op pad gingen en vroeg zich af of dit werk niets voor mij zou zijn. Wie weet, nadeel is wel dat je ongeveer 2 a 3 maanden van huis bent. Misschien als de kids het huis uit zijn.
Het weer werd er niet beter op (nooit meer geloven in weeronline), dus ben ik maar naar opties gaan kijken. Raften zag ik niet zitten in de regen (je droogt niet lekker op), paardrijden ook niet en wandelen nee.
Hier vlakbij hebben ze een fantastische sauna met heerlijke massages en niet duur, maar wel in een zwembroek rondlopen. Jammer, was mijn kans om de Panamese vrouw goed te bekijken ! Misschien vrijdag.
Maria van de balie heeft van alles en nog wat voor mij uitgezocht of gebeld. Ik kon gaan canoping om 8.30 (te laat) of om 10.30 uur. Om 13.00 uur alleen als er meerdere klanten zouden zijn.
Voor morgen heeft ze voor mij een wandeling van 4,5 uur geregeld richting vulkaan Baru, hoogste berg in Panama (3245 meters). Taxi heeft ze ook al vastgelegd.
Ga op zoek naar Quetzal, nationale vogel van Panama. Om 8.00 uur starten, dus vroeg opstaan.
Rond 11.00 uur was het weer niet beter geworden, maar ik had geen zin om stil te zitten, dus ik naar het dorp. Ik ging kijken of het mogelijk was om toch te gaan canoping. Bij het kantoor kreeg ik te horen dat er nog een iemand was die ook wilde, maar dat was te weinig.
Ik raakte gezellig aan de praat met de juffrouw van het kantoor en ineens zei ze dat als ik 30 minuten later terug kon komen ze misschien iets kon regelen.
Zo gezegd zo gedaan. Ik ging terug en ineens was het mogelijk om de tour te doen, helemaal alleen. Alles kan in Panama !
Ik kon mee met een soort van terreinwagen. Achter in de bak zat ik met 8 anderen, later bleken ze werknemers te zijn van het hotel naast het canoping. Onderweg raakte ik aan de praat met een wat oudere mevrouw die heel de tijd gezellig aan het kletsen was. Naast me zat een andere vrouw die 2 jaar in Utrecht had gewoond. Uit hun gesprekken maakte ik op dat van de week een personeelsfeest was geweest en dat de kletsmevrouw het heel gezellig had gehad met een andere medewerker.
Onderweg moesten we de berg op, we gingen naar 1850 meter hoogte. Soms reden we in een hoek 45 graden de berg omhoog.
Boven aangekomen stonden 6 man sterk op mij te wachten, niet blij dat ze voor 1 man door moesten werken, in de regen.
Alles werd netjes uitgelegd en ik werd in mijn tuig gehesen.
Na een tijdje en zeker na mijn Panamaverhaal werden die gasten zeer vriendelijk. Ze bleven maar over alles en nog wat vragen stellen en bij elke stop vertelden ze over de omgeving en alles wat te zien was.
Boquete staat bekend om zijn koffie. Hier groeit een van de beste koffie van de wereld (Kotowa koffie). Schijnbaar ligt dat aan de hoogte van de plantages, vruchtbare grond, natuurlijke wijze van telen (geen chemische middelenof andere hulpmiddelen), het weer en de manier van verwerken. Jammer dat ik niet van koffie houd.
Ik heb ongeveer 2 uur boven de grond gehangen, de langste route was ongeveer 1 kilometer lang, het hoogste boom was 90 meter, ik heb een snelheid van 70 kilometer per uur bereikt. Telkens gingen we met zijn 7en op weg. Soms gingen een paar vooruit om mij te kunnen opvangen aan het einde van een route of om foto's te maken. Bij elke halte (11 in totaal) werd me precies uitgelegd wat ik kon verwachten en wat ik moest doen (afremmen of juist niet).
Aan het einde kreeg ik een diploma (kan ik misschien opvoeren als bijscholing voor school en zo de kosten declareren ?) voor mijn prestatie. Een van de gidsen liet me de foto's en video's zien en ik kon een dvd kopen.
Tijdens het wachten op mijn vervoer ontmoette ik 2 Duitsers die hier aan het hiken waren. Ze genoten nu van een (en snel daarna van een 2e) fles wijn voor de openhaard. Het verliezen van mijn GoPro is niet zo erg als het verliezen van al je bagage, zoals een van die gasten was overkomen.
Onderweg naar het dorp hoorde ik dat het kasteeltje naast mijn bed & breakfast van een Nederlander is. Morgen kijken of ik kennis kan maken.
Tot nu toe waren er 2 vragen in mijn verhalen. De eerste is gewonnen door Thomas ( 2 kaartjes voor 4 daagse festival in Panama met o.a. Afrojack en Hardwell. Zelf vlieg- en verblijfkosten betalen).
De tweede vraag is gewonnen door Laura. Prijs is een restaurant naar keus voor het hele gezin.
Vandaag de 3e vraag: welk liedje zit verborgen in mijn verhaal van vandaag ? Graag titel en artiest.
-
19 December 2013 - 04:17
Fred:
Schitterende tocht heb je gemaakt, mooie FB video. Leuk die foto met de "kanarie,s". -
19 December 2013 - 07:00
Jacqueline:
Hoi Bo,
Die Fred! Echt een vroege aguila! En dan nog een prijs winnen ook.
Fijne dag vandaag.....wie weet ga je wel om...en drink je voortaaneen lekker bakkie koffie met mij!
Xxx Jacqueline
Ps Thomas....jij mag! Ik geeff het op! Morgen begint mijn vakantie! -
19 December 2013 - 07:23
Jorik:
Heb je ook makkelijke vragen???? -
19 December 2013 - 08:35
Xandra :
Ha die Bo,
Wat een verhalen toch! Hans en ik moeten of:
straks een week komen logeren in Tilburg
of
we moeten moet z'n allen een week langer in Frankrijk blijven (ook niet slecht trouwens!)
Ik vind het ontzettend leuk om te lezen wat je allemaal aan en doen bent, maar vooral om te lezen wie je allemaal tegenkomt. En dat toch heel vaak ontzettend vriendelijke en behulpzamen mensen zijn.
Hoe gaat het eigenlijk met je Spaans? Je zult al veel bijgeleerd (en "herinnert") hebben.
Veel groetjes en liefs!
Xandra -
19 December 2013 - 10:49
Linda:
He Bogi,
Wat een mooie verhalen en veel prachtige foto's. Balen van je camera, en de mooiste herinneringen zitten hopelijk nog in je hoofd.
Je maakt wel echt ontzettend veel mee in zo'n korte tijd. Hier is alles hetzelfde als altijd.
Geniet er nog maar van want voor je het weet is deze prachtige reis weer voorbij -
19 December 2013 - 12:12
Thomas:
Hoi Bogi,
Om te beginnen voor jaqueline. Zo tijd genoeg gehad om als eerste te plaatsen, zo te zien niet en is Fred je voor.Ik heb kleine kindjes hè, er is er altijd wel één om 6 uur wakker.
Leuk man, canoping. Op de foto's te zien is het te hoog voor mij, doe het al in mijn broek als ik die kabel naar beneden zie gaan !!
Ben nu alweer benieuwd naar je verslag van morgen.
Groet Thomas -
19 December 2013 - 12:29
Miriam Peters:
Hallo Guillermo,
Ik heb je gevonden. Alle verslagen doorgelezen en de foto's bekeken. Mooi en indrukwekkend om te lezen.
Ik zal je blijven volgen.
groet Miriam -
19 December 2013 - 22:54
Fred:
Heyy Boob,
Had je verhaal van gisteren nog niet gelezen en begrijp nu de link met de Go-pro. De nieuwe eigenaar moest eens weten dat de camera de halve wereld is rondgereist. Balen zeg. Ik neem aan verzekeringswerk? Mocht de prijs van vandaag een retourtje NYC zijn dan weet ik wat me te doen staat.
Jacqueline vroege eagle idd met mijn leven in een voortdurende jetlag die nu in mijn koffertje zit in Istanbul.
Groeten
Fred -
20 December 2013 - 21:45
Chantal:
Hé Guillermo
Lees nog steeds al je mooie verhalen.
Wat super om te lezen en je maakt er ook nog een spel van met al je prijsvraagjes.
lukt me niet om elke keer wat naar je toe te schrijven.
Maar volgen doe ik je zeker.
Wel wil ik je alvast toch fijne feestdagen toewensen voor als het me niet meer lukt te schrijven.
Blijf vooral genieten.
Groeten Chantal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
