Comprendes ?

Maandag 1 augustus,
Boquete zal voor Nederlanders altijd verbonden zijn met Lisanne en Kris die tijdens een wandeling bij de Pianista Trail de weg kwijt raakten en uiteindelijk een verschrikkelijke dood vonden in de jungle.
Maar Boquete is gelukkig meer dan dat. Hier bevindt zich de graanschuur van Panama. De grond hier is vruchtbaar en vele van de groenten en fruit van het land worden hier gekweekt. Ook koffieplantages zijn hier in overvloed.
Daarnaast is een trekpleister voor outdoor liefhebbers. Je kunt prachtige tochten maken in het mistwoud rondom de stad. Als je hier wandelt, lijkt het alsof je in de wolken wandelt. Er zijn gigantische bomen, waaraan allerlei soorten planten aangroeien.
Ook kun je hier veel Amerikaanse pensionados vinden, die vooral voor het klimaat hier naar toe komen.
We wilden vandaag ook gaan wandelen of een iets anders doen. Maar omdat er geen hoogseizoen is, was er maar een gids aanwezig en die was al op pad.
Wel hebben we een tocht voor morgen geboekt, om 09.00 uur kunnen we op pad.
Het weer was niet zoals gisteren toen we hier aankwamen. Het regende zachtjes, dus we onze regenjassen aan. Gelukkig stopte snel daarna met regenen.
Tijdens onze ontdekkingstocht in de stad zagen we dat we ook met een jeep een tocht van 3 uur konden maken in de omgeving. Daarnaast hebben we op onze lijst staan een zipline tocht van ongeveer 2.5 uur met afdalingen van meer dan 1 kilometer door het oerwoud.
We zouden ook graag het vulkaan willen beklimmen, maar de tocht start om middernacht om rond 6.00 uur de zon te zien opkomen en als het mee zit zouden we ook beide zeelijnen van Panama kunnen zien. Mooi ? Ja.
Maar ik denk dat deze Panamees niet geboren is om 6 in de nacht te gaan wandelen.
Bij het verkennen van Boquete viel het ons op dat hier grote huizen staan, met prachtige tuinen. Overal bloeien bloemen en planten, gewoon langs de straten. Maar ook fruit. We hebben gewoon mango's en bananen geplukt.
Voordat we vertrokken had ik aan Timothy gevraagd of in de buurt een kapper was. Hij zei dat vlakbij een kapper was die nog ouderwets knipte en schor en een meester was met zijn scheermes. Hij zei dat hij op een chirurg leek, zo nauwkeurig was ie. Knippen en scheren kost hier $5.
Op de terugweg zijn we hem gaan zoeken. Hij werkte in een kapperszaak, zoals je ze weleens ziet in films. Met zo'n draaistoel en een lap leer aan de zijkant om het mes scherp te maken.
Ik vertelde dat ik hetzelfde kapsel wilde wat Daniel had: kort aan de zijkant en iets langer van boven. Hij knikte van ja. Toch vond ik het wel spannend, wat als hij het zou verpesten. Loop ik daar weken voor lul.
De man werkte inderdaad heel nauwkeurig, maar ook heel langzaam. Ik had het idee dat je hem niet gek kon maken.
Terwijl hij bezig was, maakte Laura foto's.
Hij begon met het maken van een scheiding op links. Eigenlijk de kapsel die ik als kind hier altijd had. Ik dacht dat hij dat deed om goed bij te kunnen aan de zijkanten. Hij werkte eerst met de tondeuse, daarna met een schaar om te eindigen met zijn scheermes (bij elke klant gebruikt hij een nieuw mesje). Laura was meteen enthousiast met wat hij deed en dat stelde met wat gerust. Toen hij klaar was met de zijkanten, ging hij de bovenkant uitdunnen, maar de scheiding bleef. Toch had ik nog hoop dat hij naar verloop van tijd het zou veranderen.
Toen hij allerlei spullen op mijn hoofd had gespoten en hij met zijn mes alle randjes had bijgewerkt om uiteindelijk met iets van alcohol het geschoren gedeelte te reinigen (wat prikte als hel), maar de scheiding nog niet weggekamd was, gaf ik de hoop op dat hij begrepen had wat ik wou. Ik moest na 30 minuten $2.5 afrekenen, maar ik gaf hem een dollar fooi.
Me viel ook op dat in Boquete de naam Romero vaak voorkomt, er is een mega supermarkt met die naam en er staan veel huizen of grond te koop. Telkens kan men bellen naar Romero. Mijn achtnaam van moederskant is Romero, dus wie weet heb ik familie lopen die volgens Timothy zeer rijk zijn. De moeite waard van het uitzoeken.
Na 3.5 uur wandelen, berg op en berg af, kwamen we uitgeput aan in ons hotel. De zon scheen volop. Het viel me op dat hier het weer binnen no time kan omslaan.
Ik koos ervoor om lekker in een hangmat onder een boom te gaan liggen en voordat ik het wist, ben ik in slaap gevallen. Later hoorde ik dat Daniel was gaan rennen en Jacqueline nog een korte wandeling bergop had gemaakt.
Onder het genot van chocolademelk van versgemalen cacaobonen, keek ik naar Daniel en Laura die in de jacuzzi aan het bijkomen waren.
Voor het avondeten heb ik mijn haar door elkaar geschud met gel en was tevreden met hoe de kapper me had geknipt.
Na 2.5 week in Panama moesten we de lange broeken en truien uit de tas halen, want het was best fris geworden.
We zijn gaan eten in wat voor ons in Nederland een cafetaria is. We konden kiezen uit verschillende soorten vlees, rijst, patacones, pasta en groenten. Vier volle borden voor nog geen $16.
In het hotel ging ik zitten op het terras van de eerste verdieping om met Daniel te kletsen, later sloten Laura en Jacqueline aan. Toch bijzonder dat we hier meer tijd hebben voor elkaar. Gesprekken voeren, vragen aan elkaar stellen. Het gaat over kleine, maar ook over de belangrijke dingen in het leven. Er komen verhalen naar boven over wat we allemaal gedaan hebben en over wat we graag zouden willen doen.
Voor mij onbetaalbare momenten, waar ik intens van kan genieten