Hot in the city
Door: Guillermo Boogers
Blijf op de hoogte en volg Guillermo
11 Augustus 2016 | Panama, Panama-stad
Woensdag 10 augustus,
Jacqueline was vandaag goed opgeknapt en ze schatte in dat ze vandaag met ons op pad kon. Toch wilden we voorzichtig met haar zijn en daarom wilden we vandaag wel iets doen, maar ook niet te veel. We kozen ervoor om alleen in de middag op pad te gaan.
Oscar moest met zijn moeder naar het ziekenhuis voor haar behandeling en we moesten met het openbaar vervoer naar de stad. Van Paula mocht ik haar OV gebruiken voor de metro. Ik moest het wel opladen. Ik begreep van haar dat we voor $3 per persoon naar de stad konden rijden, maar eerste moesten we bij de dichtstbijzijnde metrostation zien te komen en dat was ongeveer 15 minuten rijden hier vandaan. Als een echte Nederlander ging ik uitzoeken wat goedkoper was, met de taxi naar de station en daarna met de metro naar de stad of rechtstreeks naar de stad met de taxi. Dat laatste was goedkoper.
We namen de taxi naar de Trump Tower, een van de hoogste gebouwen van de stad. Het is een mega chic hotel en daar kwamen we in onze korte broeken en sneakers aan. Ik vroeg of we naar de rooftop mochten. De man vroeg of we daar een kamer hadden, helaas moest ik zeggen dat het niet zo was. Toch mochten we naar boven, maar het was pas vanaf 17.00 uur open en je moest 18+ zijn om naar boven te kunnen omdat daar een casino was. Laura zou niet mee mogen.
We bedankten hem vriendelijk en gingen naar optie 2, het Hard Rock Hotel. Ik vroeg of op de bovenste etage iets konden drinken en eten. Het mocht, dus we naar de 23e verdieping. Daar was een bar en een zwembad. Het uitzicht was niet top, omdat er meerdere gebouwen hoger waren. Toen ik omhoog keek, bleek dat we nog een verdieping of 20 hoger konden. Na ons lunch vroeg ik aan iemand of we daar naar boven konden ook al waren we geen bewoners van het hotel. Dat kon, maar we moesten beneden aan de liftboy vragen of hij ons naar boven kon brengen.
Helaas ook hier konden we pas later in de middag naar boven. We moeste genoegen nemen met het uitzicht wat we hadden.
We besloten om te gaan wandelen op de Cinta Costera, een boulevard langs de kust van de stad. Panama heeft hier jaren geleden wat meters van de zee ingepikt en een autovrije zone van gemaakt waar veel mensen paraderen en 's avonds de sportievelingen rennen en fietsen. Het was wederom bloedheet in de stad. Het zweet liep langs mijn rug.
Na een tijd gingen we wat verkoeling zoeken in de eerste mall die we in Panama bezocht hadden, Multi Plaza. Onvoorstelbaar wat je daar allemaal kunt kopen, alle merken uit Europa en Amerika zijn vertegenwoordigd, je vindt een Nike store voor vrouwen en een voor mannen. De Kalverstraat is niets bij.
Daniel mocht nieuwe sneakers en wat trainingskleren uitzoeken, Jacqueline kocht een loopbroek en ik vond een trainingsjack.
Thuis stond een heerlijke maaltijd klaar voor ons die Paula gekookt had. Ik doe een moord om haar mee te mogen nemen naar Nederland. Een probleem: als het kouder wordt dan 17 graden trekt ze het niet.
Oscar kwam thuis met zijn moeder, die altijd blij is om me te zien. Ze vroeg wat we allemaal gedaan hadden de laatste dagen en wilde alle foto's zien. Ze had ook een vriendin meegenomen, Carmen. Carmen was toen ik hier nog woonde onze huishoudster (onze Paula). Ze heeft een aantal jaren voor mijn vader en mij gekookt en schoongemaakt. Oscar vroeg haar wat voor een kind ik was. Ze antwoordde dat ik best lief was, altijd luisterde. Als ik thuis kwam deed ik mijn huiswerk, at ik netjes alles op en daarna ging ik buiten spelen. Eigenlijk ben ik niets veranderd !
Ik ging met Oscar mee om Doña Aura en Carmen naar huis te brengen. Bij Lourdes keken we naar een oefenpot van Panama tegen Honduras. Panamezen zijn heel kritisch naar hun nationale ploegen en vanavond werd het elftal afgemaakt. Niets wat ze deden was goed, elke kans wat niet inging, werd van pittig commentaar voorzien. Tot Doña Aura (80 jaar) toe deed hier aan mee. De wedstrijd eindigde in 0-0.
Nu moet ik wel zeggen dat alle spelers van Panama die in het buitenland spelen niet meededen.
Lourdes begon vanavond al een beetje met afscheid nemen. Ze had allerlei cadeautjes voor ons gekocht.
Het besef dat het bijna voorbij is kwam hard binnen.
Gelukkig is Jacqueline de dag goed doorgekomen, dus kunnen volle gas in vliegen de laatste 6 dagen.
Jacqueline was vandaag goed opgeknapt en ze schatte in dat ze vandaag met ons op pad kon. Toch wilden we voorzichtig met haar zijn en daarom wilden we vandaag wel iets doen, maar ook niet te veel. We kozen ervoor om alleen in de middag op pad te gaan.
Oscar moest met zijn moeder naar het ziekenhuis voor haar behandeling en we moesten met het openbaar vervoer naar de stad. Van Paula mocht ik haar OV gebruiken voor de metro. Ik moest het wel opladen. Ik begreep van haar dat we voor $3 per persoon naar de stad konden rijden, maar eerste moesten we bij de dichtstbijzijnde metrostation zien te komen en dat was ongeveer 15 minuten rijden hier vandaan. Als een echte Nederlander ging ik uitzoeken wat goedkoper was, met de taxi naar de station en daarna met de metro naar de stad of rechtstreeks naar de stad met de taxi. Dat laatste was goedkoper.
We namen de taxi naar de Trump Tower, een van de hoogste gebouwen van de stad. Het is een mega chic hotel en daar kwamen we in onze korte broeken en sneakers aan. Ik vroeg of we naar de rooftop mochten. De man vroeg of we daar een kamer hadden, helaas moest ik zeggen dat het niet zo was. Toch mochten we naar boven, maar het was pas vanaf 17.00 uur open en je moest 18+ zijn om naar boven te kunnen omdat daar een casino was. Laura zou niet mee mogen.
We bedankten hem vriendelijk en gingen naar optie 2, het Hard Rock Hotel. Ik vroeg of op de bovenste etage iets konden drinken en eten. Het mocht, dus we naar de 23e verdieping. Daar was een bar en een zwembad. Het uitzicht was niet top, omdat er meerdere gebouwen hoger waren. Toen ik omhoog keek, bleek dat we nog een verdieping of 20 hoger konden. Na ons lunch vroeg ik aan iemand of we daar naar boven konden ook al waren we geen bewoners van het hotel. Dat kon, maar we moesten beneden aan de liftboy vragen of hij ons naar boven kon brengen.
Helaas ook hier konden we pas later in de middag naar boven. We moeste genoegen nemen met het uitzicht wat we hadden.
We besloten om te gaan wandelen op de Cinta Costera, een boulevard langs de kust van de stad. Panama heeft hier jaren geleden wat meters van de zee ingepikt en een autovrije zone van gemaakt waar veel mensen paraderen en 's avonds de sportievelingen rennen en fietsen. Het was wederom bloedheet in de stad. Het zweet liep langs mijn rug.
Na een tijd gingen we wat verkoeling zoeken in de eerste mall die we in Panama bezocht hadden, Multi Plaza. Onvoorstelbaar wat je daar allemaal kunt kopen, alle merken uit Europa en Amerika zijn vertegenwoordigd, je vindt een Nike store voor vrouwen en een voor mannen. De Kalverstraat is niets bij.
Daniel mocht nieuwe sneakers en wat trainingskleren uitzoeken, Jacqueline kocht een loopbroek en ik vond een trainingsjack.
Thuis stond een heerlijke maaltijd klaar voor ons die Paula gekookt had. Ik doe een moord om haar mee te mogen nemen naar Nederland. Een probleem: als het kouder wordt dan 17 graden trekt ze het niet.
Oscar kwam thuis met zijn moeder, die altijd blij is om me te zien. Ze vroeg wat we allemaal gedaan hadden de laatste dagen en wilde alle foto's zien. Ze had ook een vriendin meegenomen, Carmen. Carmen was toen ik hier nog woonde onze huishoudster (onze Paula). Ze heeft een aantal jaren voor mijn vader en mij gekookt en schoongemaakt. Oscar vroeg haar wat voor een kind ik was. Ze antwoordde dat ik best lief was, altijd luisterde. Als ik thuis kwam deed ik mijn huiswerk, at ik netjes alles op en daarna ging ik buiten spelen. Eigenlijk ben ik niets veranderd !
Ik ging met Oscar mee om Doña Aura en Carmen naar huis te brengen. Bij Lourdes keken we naar een oefenpot van Panama tegen Honduras. Panamezen zijn heel kritisch naar hun nationale ploegen en vanavond werd het elftal afgemaakt. Niets wat ze deden was goed, elke kans wat niet inging, werd van pittig commentaar voorzien. Tot Doña Aura (80 jaar) toe deed hier aan mee. De wedstrijd eindigde in 0-0.
Nu moet ik wel zeggen dat alle spelers van Panama die in het buitenland spelen niet meededen.
Lourdes begon vanavond al een beetje met afscheid nemen. Ze had allerlei cadeautjes voor ons gekocht.
Het besef dat het bijna voorbij is kwam hard binnen.
Gelukkig is Jacqueline de dag goed doorgekomen, dus kunnen volle gas in vliegen de laatste 6 dagen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
