Koffietijd

Woensdag 3 augustus,
Na een heerlijke nacht was het niet zo makkelijk om op te staan vandaag. Ik lag vroeg in bed en met mijn oordoppen heb ik niets gemerkt van wat allemaal om me heen gebeurde. Toch was ik nog behoorlijk stijf van gisteren. Dan maar extra drinken vandaag.
Timothy zorgt elke dag voor dat er iets anders op het ontbijtbuffet staat. Heerlijk om zo naar beneden te komen elke ochtend.
Timothy is een Amerikaan die over alles, vogels/activiteiten/mensen/weer/enz, iets te vertellen heeft en elke dag begint met " how can I make your day better ? ". Ooit had hij grote hartproblemen. Zijn hart was te groot en op een dag kon hij weinig meer. Hij verplaatste zich op een rolstoel. Hij werd geopereerd en na 3 jaar kon alles wat hij daarvoor kon. Hij vertrok uit Montana om hier te komen wonen en is nu getrouwd met een Panamese en heeft ineens een hele grote familie erbij gekregen.
Jacqueline en ik vertrokken na ons ontbijt naar de dorp om te kijken of we voor de laatste dagen nog een paar activiteiten konden boeken. Morgen kunnen we gaan ziplijnen. Mega hoog, mega lang en mega snel. We kunnen ook om 8.00 uur een panoramic tour met een jeep, ja het is eindelijk na 2 dagen gemaakt, maken als iemand nog afzegt. Een groep van 6 man heef gereserveerd, maar er kunnen maar 9 man in dat jeep. En we zijn met zijn 4en. Als we dat kunnen doen, zijn precies op tijd om door te gaan naar de ziplijn. We hebben afgesproken dat ze naar het hotel bellen als we meekunnen.
Op de terugweg ook meteen een taxi besproken die ons begin van de middag komt ophalen om naar een koffieplantage te brengen. Daar gaan we zelfstandig rondlopen. Ik kan als ouwe koffieplukker wel iets vertellen aan de rest. Ze weten niets over koffie, dus de kans dat ze alles geloven wat ik zeg is best groot.
Drie jaar geleden heb ik hier een drankje gedronken die heerlijk was, daarnaast zei men tegen me dat het gezond was en tegen kwalen, kanker/darmproblemen, hielp. De vrucht heet guanaba. Terug in Nederland heb ik het in toko's gezocht en gevonden. Daar worden ze in blikjes verkocht als zuurzak.
Laura vond het ook lekker. Na 3.5 weken in Panama hebben het maar op een plek kunnen drinken. Iedereen kent het, maar we kunnen het nergens vinden. Ik werd overal naar toe gestuurd zonder succes.
Vandaag probeerde ik de supermarkt met mijn moeders achternaam Romero. Ik vroeg het aan iemand van de personeel, maar hij moest het weer vragen aan een andere collega. Die zei dat ze het niet hadden, maar een oudere vrouw die inkopen aan het doen was, wist me te vertellen dat in de koelafdeling zakken lagen met guanabapulp die je met water kon mixen tot een drankje. Ik ging zoeken, maar kon alleen zakjes met andere vruchten vinden. De mevrouw kwam vragen of ik het gevonden had, ik zei dat ze op waren. Ze ging op de grond zitten om achterin d vakken te zoeken, ook ze kon niets vinden. Ze vertelde me dat ze dan waarschijnlijk de laatste had en vroeg of ik het wilde. Ik kon geen ja zeggen, daar vond ik haar te aardig voor.
Terug in het hotel vertelde ik Timothy dat mogelijk gebeld zou worden om door te geven of we morgenvroeg mee konden met de jeep en dat we opgehaald zouden worden door een taxi. Hij bood me aan om iemand te bellen die ons om 03.00 uur zou komen ophalen om naar het vulkaan te rijden om daar naar de zonsopgang te kijken. Als het mooi weer zou zijn, zouden we ook allebei de kusten van Panama kunnen zien. Na overleg met de rest van de familie heb ik hem verteld dat we geen gebruik zouden maken van zijn voorstel. Hij kende ook iemand die ons rond zou kunnen rijden, als we niet met de jeep meekonden. Voor maar $40, een besparing van $60 ! En ook nog eens op meer christelijke tijd, namelijk in de middag na de ziplinning.
Onze taxi was er precies op de afgesproken tijd. Onderweg naar de koffieplantage kletste ik over van alles met de chauffeur. Toen vertelde hij iets over Lisanne en Kris, de twee meiden die hier een paar geleden de dood vonden toen ze gingen wandelen. Hier in Boquete geloven de mensen niet dat het een ongeluk was, daarvoor zijn er in hun ogen te veel zaken die niet kloppen. Volgens hem denken velen hier eerder aan iets crimineel. Ze denken dat ze op de verkeerde moment op de verkeerde plek waren. Ik denk dat we het nooit zullen weten.
Op de koffieplantage was het rustig, het was niet het seizoen om koffiebonen te plukken. Wel werd veel onderhoud gepleegd. Onkruid werd gewied, bomen werden gesnoeid.
We zijn rond gaan lopen en werden bevangen door de schoonheid van de omgeving. Overal bloeiden prachtige bloemen en kruiden, overal vlogen vogels rond. De bomen waren meer dan 75 meter hoog. Alle flanken van de bergen waren vol met koffieplanten. Toen we boven aan de berg waren, werden omgeven door de nevel. Eigenlijk was het regen, het leek veel op die sproeiers die ze in Frankrijk hebben bij de groenten- en fruitafdeling.
Jacqueline moest natuurlijk koffie proeven, de rest van ons ging aan de verse vruchtensap.
Hadden met onze chauffeur afgesproken dat hij ons na 2 uur op zou komen halen en hij was weer mooi op tijd.
In het hotel hebben we ons rust genomen. Wat dat betreft hebben we ons goed aangepast aan het levensritme van Panama.
Op aanraden van Timothy gingen we op zoek naar Mike's Grill restaurant. Tot nu toe heeft Timothy een 100% score als het gaat om tips geven, dus hadden we alle vertrouwen in hem.
We vonden een grill restaurant, maar het bleek niet die van Mike te zijn. Toen zei Laura dat ze wel wist waar het moest zijn, volgens haar waren we een paar dagen geleden langs gekomen. Na 5 minuten begon ze toch te twijfelen. Toen we net wilden opgeven, vonden we Mike, Laura had het goed onthouden.
Het was een typisch vakantie restaurant, in Nederland zou je nooit naar binnen gaan, maar in het buitenland blijkt je daar vaak heerlijk te kunnen eten. Menukaart zag ook goed uit dus we bestellen. Daniel, Jacqueline en ik hadden kip besteld. We dachten gegrild, maar het bleek gerookt te zijn. Het smaakte naar ham, iets waar Daniel niet van houdt. Laura had vleugels besteld en die waren lekker. Daniel wilde toch alles opeten, gelukkig waren zijn frietjes wel lekker.
Ik denk niet dat we ooit terug zullen komen. Morgen gaan we onze laatste maaltijd in Boquete eten waar we begonnen zijn, bij Retrogusto. We kijken nu al naar uit.
Morgen is de laatste dag dat we actief zullen zijn in Boquete, eerst ziplijnen en daarna panoramic tour. Morgen zijn we ook drie weken in Panama. We hebben nu het gevoel dat het vanaf hard zal gaan.
Gelukkig hebben we nog 13 dagen te gaan !