Max

Donderdag 28 juli,
Gisteren heb ik de ontdekking van deze vakantie gedaan. Ik deed oordopjes in voor het slapen gaan. In het begin was het even wennen, omdat ik ze continu voelde. Maar na verloop van tijd was het alsof ik afgesloten was van de rest van de wereld. Ik heb de laatste tijd nog niet zo goed geslapen, wat een genot.
Vandaag hadden we besloten om naar Playa de las Estrellas te gaan. Een strand op 45 minuten rijden van ons hotel. Het strand staat bekend om de zeesterren die er liggen. De dag begon redelijk bewolkt, en dat bleef zo ook toen we gingen.
Op het plein van Bocas konden we een busje nemen dat ons voor $5 per persoon weg zou brengen en ook ons zou ophalen op een afgesproken tijdstip.
Samen met ons zaten ook nog wat Spanjaarden en Fransen. De chauffeur was zo'n gezellige dikke Panamees. Als je ooit in een Panamese taxi of bus hebt gezeten, zou jij je kunnen voorstellen wat komen ging. De wegen hier in Bocas zijn niet best, overal zijn er gaten en als het geregend heeft (en dat was zo de afgelopen tijd) komt er van alles en nog wat te liggen op de weg.
De weg naar het strand was niet anders, er zaten ook behoorlijk veel bochten op ons route. Ons chauffeur versnelde en remde om de zoveel minuten, hij ging rechts en links rijden op de weg om allerlei obstakels te ontwijken. Het leek wel een kermisattractie. We zaten ook nog achterin ! Uiteindelijk kwamen we ongedeerd en zonder over te geven aan op de plaats van bestemming.
Ik vroeg aan Daniel of hij het zag zitten om op deze weg te rijden met een quad en ik zag hem denken. Hij had nu gelukkig gezien wat hem eventueel te wachten stond en kreeg wat bedenkingen.
Daar hadden we de keus om of met een boot te gaan (7minuten varen) of om langs het strand te lopen (15 minuten). Als echte halve Nederlanders kozen we voor het lopen. We liepen langs allerlei palmbomen, prachtige huizen en mooi aangelegde tuinen.
Bij het strand aangekomen zagen we overal eet- en drinktentjes. Aan het strand groeiden overal palmbomen, er stonden ligstoelen. Het water was helder en de temperatuur aangenaam.
Overal stonden borden waarop geschreven stond dat we de zeesterren niet mochten aanraken, anders zouden dood kunnen gaan.
Overal langs het strand lagen ze in het water, soms alleen, maar vaker in groepjes van 3. Ik vroeg me af of ze misschien hier neergelegd waren om een extra attractie te maken voor de toeristen.
Er kwam een Hollands gezin, vader met dochter en zoon. Dochter was ongeveer 17 jaar en haalde meerdere malen een zeester uit het water om foto's te maken. Ondanks dat er verschillende mensen er iets over zeiden bleef ze doorgaan. Ben blij dat ik binnenkort ook een Panamese paspoort krijg !
Langzaamaan verdwenen de wolken en werd het heet. Hier zijn er veel insecten, maar tot nu toe vind ik die kleine mieren die op strand leven de meest irritante. Ze bijten of prikken ongemeen hard en dagen later heb je er nog last van. Ze zijn erger dan muskieten.
Ik merkte dat het klimaat hier in Panama killend is. Iedereen was futloos en lam. We zijn en blijven Hollanders (rusteloos, veel willen doen) en ons aanpassen aan het levensritme hier gaat ons nog niet makkelijk af. Iedereen lag stil, soms wat dromerig aan het strand. Misschien dat we stilaan het gaan inzien.
Vlak voor 4en liepen terug naar de afgesproken plek waar het busje ons zou ophalen. Onderweg zag ik hoe de natuur hier haar werk doet: langzaamaan wordt de kust ingepikt door de zee, bomen en palmen vallen om, omdat er geen grond meer is. Kokossen vallen van de bomen, even later begint een tak uit de kokos te groeien, iets later schiet het wortel en daarna wordt het ook een palmboom.
De terugreis was nog indrukwekkender daar ik naast de chauffeur was gaan zitten om opnames te kunnen maken. Ik vroeg de chauffeur of hij ooit had gehoord van Max Verstappen, dat had hij niet. Ik vertelde hem wie Max was en dat hij reed alsof hij in een formule 1 zat.
Ergens onderweg zag ik een gebouw wat opgetrokken was uit lege petflessen. Ook hier zijn ze soms milieubewust.
Na een goede douche gingen we op zoek naar een restaurant. Deze keer wilde ik ergens anders eten, ondanks dat de kinderen het liefst naar dezelfde restaurant wilden gaan.
Uiteindelijk zijn we pizza gaan eten. Het was niet zo bijzonder. Dus kreeg ik van Daniel en Laura zo'n blik van "zie je wel ". Volgende keer maar weer terug naar hun restaurant.
Na het eten gaan de kids altijd terug naar het hotel om te chatten met vrienden. Ondanks dat het hier rond 20.00 uur is (Nederland 05.00 uur) is er altijd iemand op. Vaak aangeschoten, maar dat kan ook leuke gesprekken geven.
Jacqueline en ik hadden besloten om een ommetje te maken. We liepen winkeltjes binnen, zochten naar restaurant om de volgende dag te eten en genoten van de aangename temperatuur in de avond.
Ergens kwam ik een bedrijf wat jetskys verhuurt en dacht dat een mooie alternatief zou kunnen zijn voor Daniel in plaats van quad rijden.
Bij het hotel aangekomen gingen we met de kinderen 31en spelen op ons balkon. We werden ingemaakt door de kinderen. Hadden ze weer een goede dag