Room with a vieuw

Maandag 25 juli
Vandaag konden we lekker uitslapen. Ik was voor mijn doen laat op, het werd 8.30 uur. Toen ik beneden kwam, vroeg Paula meteen wat ik wilde hebben voor ontbijt. Ik moet zeggen dat ik snel gewend ben geraakt aan iemand die qua eten alles voor me doet.
Na verloop van tijd kwam Jacqueline ook uit bed. Gelukkig ging het veel beter met haar. We gingen samen ontbijten. De kinderen kwamen rond 10.00 uur uit bed. Dit is al heel de tijd best verwarrend voor Paula, daar ze hier rond 12.00 - 12.30 uur alweer middageten (warme maaltijd) hebben.
Oscarin kwam ook binnenlopen. Hij vertelde ons dat Miriam hem verteld had dat we rond 12.00 uur naar het vliegveld moesten. Ik zei dat ons vliegtuig pas om 15.30 uur vertrok. Echter hij had weer een werkafspraak staan om 13.00 uur, dus het kon niet anders.
We snel alles ingepakt en om 12.00 uur reden we naar het vliegveld.
Jacqueline was best gespannen, daar velen tegen ons hadden gezegd dat in Bocas al dagen regende. Daarom hebben we even overwogen om 5 dagen naar Islas de las Perlas te gaan ipv Bocas. Jacqueline is een fan van weeronline en daar had ze gezien dat het de komende weken alleen maar 1en zouden zijn en in Bocas alleen kaar 6en. Dus op haar aanraden hebben toch gekozen om naar Bocas te gaan. Als het daar k..weer zou zijn, zou het makkelijk hebben met Daniel en mij. Vandaar.
We hadden een probleem, we waren om 12.30 uur op het vliegveld en ons vliegtuig zou pas om 15.30 uur vertrekken. We hadden 2 grote tassen, een rugzakje en mijn tas met camera's bij ons. Op het vliegveld hadden geen lockers. We konden nergens onze bagage achterlaten. Maar gelukkig konden we even later toch inchecken.
We namen een taxi naar Albrook Mall, de grootste in Panama. Ze hebben daar een kermis in de mall !
Daar hebben even rondgelopen en wat gegeten. Hier is alles BIG, een cola bij de Mac is 0.75 l.
Op de terugweg namen we weer een taxi. De chauffeur vroeg ons waar we vandaan kwamen. Uit Nederland zeiden we. Hij vertelde ons dat hij in Nederland had gewoond. We keken elkaar aan zo "van wat is dit ?"
Hij had 2 jaar gewoond en gewerkt in Etten Leur. Hij kende een paar woorden en zijn lievelingseten was frikandel speciaal !!!
Toen we het vliegtuig instapten begon het een beetje te regenen. We waren blij dat we weg uit de regen gingen en hoopten dat we de zon tegenmoet gingen vliegen. De reis zou 1 uur duren.
Toen we in Bocas aankwamen, had Jacqueline een brede glimlach: de zon scheen volop.
We namen een taxi naar het hotel, trip van 4 minuten, en gingen inchecken.
We werden naar onze kamer gebracht, het waren mooie nette kamers. De man die ons gebracht had moest uit een andere kamer een afstandsbediening halen, want die van ons deed het niet. Alleen we wisten niet of die andere kamer voor ons was, dus liepen we mee. Laura voorop.
Toen ze die kamer binnenliep, viel haar mond open. De kamer had een eigen balkon met een adembenemende uitzicht op zee. Haar ogen waren zo groot als een die van een hert.
Toen ik dat gezicht zag, ben ik naar beneden gelopen om te vragen of we die kamer konden nemen. Het kon wel, maar het kostte wel $55 meer. Ik naar boven om het te vertellen, Laura zei dat het niet erg was. Maar ik zag dat ze het jammer vond. Ik keek naar Jacqueline en we besloten om het toch te nemen. Per slot van rekening de kinderen stonden de komende dagen centraal.
We hebben toen alles in de kamers gelaten en zijn rond gaan lopen. Hier is alles heel relaxed. Het lijkt een beetje op Jamaica, veel surfers/backpackers/surfbikes/dreadlocks/hippies. Het tempo van alles ligt erg laag. We maakten meteen een afspraak om de volgende dag een trip te maken met de boot. We kozen om naar de dolfijnen te gaan kijken, daarna te snorkelen en naar een bounty eiland te gaan. De prijzen zij. Hier in 2.5 jaar behoorlijk gestegen voor die boottochten, maar met een beetje praatjes ging de prijs van $30 naar $20.
We hebben wat boodschappen gedaan en toen een restaurant gezocht om uit eten te gaan. We zaten aan het water met een magnifiek uitzicht.
Na het eten zijn we lekker op ons balkon iets gaan drinken en naar het wateren de boten gekeken.
Voordat we vertrokken had ik van Lourdes een Panamese mobieltje gekregen met een prepaidkaart om contact te hebben met de familie Murillo. Meteen dezelfde avond kreeg ik een belletje. Ze waren benieuwd hoe onze reis was geweest.
Deze vakantie is om meerdere redenen bijzonder voor mij: met mijn gezin naar mijn vaderland, voor het eerst in 42 jaar weer oude jeugdvrienden tegenkomen, mijn moeder en broer aan mijn gezin voorstellen, eerste verre reis voor de kids en Jacqueline, mijn gezin laten zien waar ik vandaan kom en misschien ze laten ervaren waarom ik ben wie ik ben, laatste keer dat we als gezin samen vertrekken op vakantie en ook samen terugkomen daar de kinderen oud worden. Maar misschien wel de allerbelangrijkste reden is dat we als gezin ECHT samen op pad zijn. We praten meer met elkaar dan gewoonlijk. En die gesprekken gaan ook echt ergens over ! We hebben ook veel plezier samen.
Ik voel me de rijkste mens op aarde.